Spotkania
Sztuka Spełnionego Życia Według Japońskiego Ikigai

W ciepły, wrześniowy wieczór, przyjechałam z Torunia do Muzeum Okręgowego w Bydgoszczy, aby poprowadzić prelekcję w ramach cyklu „Daleki Wschód bliżej nas”. Tematem spotkania była „Japońska sztuka spełnionego i radosnego życia według koncepcji ikigai”
Moim celem było odpowiedzenie na kluczowe pytania, które mogły przybliżyć uczestnikom filozofię ikigai oraz pomóc im odnaleźć własne źródła szczęścia i sensu życia.
Gdzie znajdują się niebieskie strefy długowieczności?
Co sprawia, że żyjący w nich ludzie cieszą się wyjątkowym zdrowiem?
W jaki sposób koncepcja ikigai może nam pomóc w zrozumieniu siebie i czerpaniu szczęścia z codziennych aktywności?
Niebieskie strefy zdrowia i długowieczności
Podczas spotkania przedstawiłam teorię tzw. niebieskich stref – miejsc na świecie, w których ludzie żyją najdłużej, cieszą się doskonałym zdrowiem, a ich styl życia stanowi inspirację dla poszukiwań długowieczności.
Amerykański pisarz Dan Buettner, badając te obszary, zidentyfikował pięć miejsc, które wyróżniają się niezwykłą długością życia i jakością zdrowia swoich mieszkańców.
- Okinawa (Japonia)
Mieszkańcy Okinawy często przekraczają wiek stu lat, co zawdzięczają diecie bogatej w warzywa i produkty sojowe, a także aktywnemu trybowi życia. Istotnym elementem ich kultury jest ikigai – poczucie sensu życia, które dodaje im energii każdego dnia. Silne więzi społeczne, zwane moai, pomagają im radzić sobie ze stresem i izolacją. - Sardynia (Włochy)
W górzystych regionach Sardynii spotyka się jedną z najwyższych koncentracji stulatków na świecie. Ich długowieczność przypisuje się diecie śródziemnomorskiej opartej na warzywach, oliwie z oliwek i pełnoziarnistym pieczywie. Mieszkańcy Sardynii prowadzą aktywny tryb życia, pracując na roli, co pozwala im zachować sprawność do późnych lat. Rodzina i silne więzi społeczne odgrywają kluczową rolę w ich zdrowiu oraz dobrym samopoczuciu. - Ikaria (Grecja)
Na greckiej wyspie Ikaria mieszkańcy dożywają starości w zadziwiająco dobrym zdrowiu, co przypisuje się diecie bogatej w rośliny, zioła i oliwę z oliwek. Życie toczy się tam spokojnie, bez presji czasu, co sprzyja obniżeniu poziomu stresu i wspiera zdrowie serca. Wysoka jakość snu, aktywność fizyczna i poczucie wspólnoty to fundamenty ich długowieczności. - Nicoya (Kostaryka)
Region Nicoya na Kostaryce charakteryzuje się niskim poziomem chorób serca i długim życiem. Mieszkańcy są bardzo aktywni fizycznie, często pracują na roli i spędzają wiele czasu na świeżym powietrzu. Ich dieta opiera się na owocach, kukurydzy oraz fasoli. Silne więzi rodzinne i głęboko zakorzeniona duchowość pomagają im prowadzić szczęśliwe, pełne sensu życie. - Loma Linda (USA)
Loma Linda w Kalifornii to wyjątkowe miejsce w Stanach Zjednoczonych, gdzie społeczność Adwentystów Dnia Siódmego żyje znacznie dłużej niż średnia krajowa. Ich zdrowie wspiera dieta wegetariańska, regularna aktywność fizyczna i nacisk na duchowy rozwój. Unikanie używek, takich jak alkohol i tytoń, pomaga im utrzymać równowagę życiową i zdrowie psychiczne.
Inspiracja
Podczas wykładu, zadałam pytania, które miały prowokować do zastanowienia: czy w naszym zagonionym świecie znajdziemy czas, by odnaleźć swoje ikigai? Czy potrafimy zwolnić, zatrzymać się i poczuć radość z małych rzeczy?
Choć nie zawsze możemy zmienić swoje otoczenie, to jesteśmy w stanie kształtować własne nastawienie do życia. Wykład stanowił nie tylko intelektualne wyzwanie, ale też motywację do wprowadzenia zmian – od małych kroków, które mogą zaprowadzić nas ku zdrowszemu, bardziej spełnionemu życiu.
Po wykładzie
Japońska sztuka życia według koncepcji ikigai z pewnością nie kończy się na teorii. Jak pokazałam, każdy z nas może zaczerpnąć z tej filozofii coś dla siebie. W końcu chodzi o znalezienie wewnętrznej harmonii i odkrycie tego, co naprawdę sprawia, że każdy dzień jest wart przeżycia.
Bez wątpienia, dzięki takim spotkaniom jak to w bydgoskim muzeum, Daleki Wschód staje się o wiele bliższy – nie tylko geograficznie, ale także inspirująco.
Więcej informacji o odkrywaniu własnego ikigai znajdziesz w mojej książce: